High, Up & away…

Zondag, 20 maart. Het is al middag en ik heb nog niet zoveel gedaan. Gisteren heb ik mijn laatste lange langzame duurloop gedaan in de aanloop naar de marathon van Rotterdam. Mijn benen voelen wat zwaar, maar verder gewoon goed. 

  
Na de 34 kilometer van gisteren, moest ik ook gewoon werken. Dat betekent in mijn geval: veel mensen op tijd hun bord te brengen, een vriendelijke glimlach of praatje te schenken en vooral te zorgen dat ze niet verdorsten. Dat betekent dat er gemiddeld nog zo’n 10 kilometer in de benen (en een heleboel trapjes op- en af) gaat per weekenddag. En dat doe ik graag! 

  
Het is zondag. Dat betekent dat mijn loopmaatjes aan het hardlopen zijn. De meeste lopen nu in Zandvoort, sommigen in de Drunense Duinen en anderen lopen (een deel van) de marathon in van Utrecht, mijn ‘stadsie’. Ik ben er best wel een beetje jaloers op. Wat zeg ik… Een beetje? Ik ben boos op mezelf, want ik had er best bij kunnen zijn. Sterker nog, ik kreeg zelfs een startbewijs aangeboden, maar dat heb ik afgeslagen omdat ik verkeerd in mijn agenda had gekeken.  

  
Over een week is het zover: dan loop ik de halve van De Haar.  En dan moet ik gaan taperen. 

Ik maak me zorgen. Ik moet gaan stilzitten. Niks doen.  Rustig blijven. Hoe ga ik dat overleven? 

Ik word zo blij van sporten, en dan met name hardlopen! Vooral ook door de mensen om me heen. Zou het komen door de gezamenlijke Runner’s high die we hebben? Een soort high-on-XTC maar dan zonder extra middelen? Hebben we daardoor wat sneller een band dan met niet-hardlopers? Ik weet het niet. Maar zo voelt het wel. 

  
Vandaag ga ik niet lopen. Oh, echt wel even wat core-oefeningen hoor, en foamrollen. Maar weet je wat ik vandaag ga doen? Ik ga mijn best doen om mijn droom te verwezenlijken. Ik zoek een baan in de sportevenementen. 

Nooit had ik gedacht dat er iets anders in mijn leven zo belangrijk voor me zou zijn als sporten. Ik ga op zoek naar de kans om van mijn passie een (betaalde) baan te maken. Eventueel naast mijn vertrouwde baan in de horeca. Mijn werkgever begrijpt het. 

Ja, ik ben een verslaafde. Aan de sport, aan de Runner’s high maar ook aan alles dat de (hardloop-) evenementen bieden: (o.a.) andere verslaafden. 

Ik maak me zorgen over de cold- turkey die ik vast zal krijgen als ik echt moet taperen. Hoe saai, twee weken zonder hardlopen. Loopmaatjes, ik mis jullie nu al! Gelukkig mag ik daarna direct doortrainen voor Leiden. Dat vooruitzicht zal me op de been houden. 

Iedereen die nu aan het lopen is: zet ‘m op! Ik denk aan jullie! Zouden jullie voor me willen duimen dat ik een baan in de sportevenementen vind? 

(Misschien wist je het, misschien ook niet. Sinds september liep ik stage bij Keep-on-running.nl , de leukste lopen en De Rokjesdagloop. Dat deed ik (twee dagen in de week) naast mijn fulltime- baan in de horeca. De Rokjesdagloop is al op 3 april. Helaas kunnen ze me geen vaste  baan aanbieden. Dus ga ik op zoek.)