Say cheese!

Ik verbaas me niet over de prijs van de foto’s, omdat ik af en toe praat met fotografen. Er is een heel gamma aan kwaliteitsniveau, van beginner tot ervaren professional. Dat maakt het voor een buitenstaander nogal moeilijk om te zien waarom een foto zo duur moet zijn.

Als je er een beetje over nadenkt snap je het. Je moet als fotograaf hopen dat je uit de (vaste) kosten komt, omdat niemand verplicht is om foto’s te kopen. Hoe minder mensen de voorgaande editie van een wedstrijd iets bestelden, hoe hoger de prijs wordt.

Wat in elk geval niet zo is, is dat sportfotografen de maximumprijs vragen. Je wilt immers geen potentiële klanten afschrikken. Het is een eerlijke prijs, hoog genoeg om in elk geval geen verlies te lijden, maar niet zo hoog dat niemand wil betalen.

Je kunt natuurlijk als hardloper altijd een selfie nemen om op je Facebook-pagina te plaatsen of hopen dat een vriend je op de foto nam. Plaatjes voor Facebook is volgens mij het voornaamste gebruik voor professionele foto’s, niet zozeer een afdruk op papier of op een beker. Dat verklaart ook waarom de meesten geen foto bestellen en dat geld liever uitgeven aan een rondje aan vrienden na de wedstrijd. Je kunt dan eventueel een foto met copyright gebruiken, zonder toestemming, maar ook zonder gevolgen (rechtzaak). Dat is natuurlijk verkeerd (stelen), maar wel de realiteit. Twintig euro voor een foto bij je bericht op Facebook is voor de meesten te gortig. Dat zou eerder twee euro mogen zijn, zo snel als berichten op Facebook voorbij schieten.

LikeLiked by 1 persoon